Twee ambtelijke werkgroepen hebben zich erop stuk gebeten. Hoe houden we, met
het oog op de vergrijzing, de zorgkosten betaalbaar.
De groei van de publiek betaalde zorguitgaven bedraagt de komende decennia
naar schatting 4 procent per jaar. Ten minste: als er niet wordt ingegrepen
bij de uitgaven. Dit groeipercentage is pakweg het dubbele van de verwachte
economische groei.
Niets doen is geen optie. Maar ingrijpen in de zorg ligt politiek zeer
gevoelig. In de curatieve zorg die huisartsen en ziekenhuizen leveren, en de
langdurige zorg voor ouderen gaat ongeveer 54 miljard euro om. Wat kun je
doen als je daarop 20 procent wilt besparen?
Betalen huisarts
De ambtelijke werkgroep die zich over de curatieve zorg heeft gebogen,
leverde donderdag 1 april twee hoofdvarianten die elk ruim 6,5 miljard euro
aan besparingen opleveren. In beide gevallen wordt de "eigen
verantwoordelijkheid" van gebruikers benadrukt door hogere eigen
bijdragen en versmalling van het zorgpakket.
In concreto komt dit neer op maatregelen als de verhoging van het eigen risico
bij zorguitgaven naar 775 euro, een vast tarief voor bezoek aan de huisarts
van vijf euro en een versobering van het basispakket.
Inbegrepen bij dit plan is ook een verbetering van het management in de zorg.
De Nederlands zorg is internationaal allesbehalve goedkoop, gelet op de
geleverde kwaliteit. "De zorg wordt duur betaald", concludeert de
ambtelijke schrapgroep voor de curatieve zorg.
De reden hiervoor ligt mede bij de hoge salarissen van medische specialisten.
Een oplossing kan zijn om specialisten die geen ondernemersrisico lopen in
loondienst te brengen bij ziekenhuizen, zodat de loonontwikkeling bij deze
beroepsgroep beter gecontroleerd kan worden.
Betalen voor verpleeghuis
Bij de financiering van de langdurige ouderenzorg die grotendeels onder de
volksverzekering AWBZ valt, is in de periode tot 2015 zeker 4,4 miljard euro
te halen, concludeert de ambtelijke club die zich hiermee heeft bezig
gehouden.
Beperking van de AWBZ-zorg is hoe dan ook pijnlijk. Bijvoorbeeld: door de
eerste anderhalf uur verzorging per week voor ouderen niet te vergoeden, of
de kosten voor opname in een verpleeghuis voor minder dan zes maanden naar
de gebruiker door te schuiven.
Ook pijnlijk: geen geestelijke gehandicaptenzorg meer voor mensen met een IQ
van hoger dan 70. Welke politicus durft daar voor in te staan?
Lees ook:
aanpakken
Dit artikel is oorspronkelijk verschenen op z24.nl